"Milenyo" Ang Bagyo ng Buhay

ayan na si Milenyo! (tumatakbo)

"grabe talaga disaster talaga" sabi ng humihingal na si pedro
"oo nga buti na lang hindi nagiba ang bahay namin" angal ni juan
"ito na ang katapusan ng mundo" sabi ni aling nelly
"alam mo? maswerte na tayo dahil ganito lang ang inabot natin" mapayapang pahayag ni mang edgar
"(tumatawa ng parang sabog sa droga) magnanakaw ako ng mga lumipad na yero (tawa ulit)" wika ni berting
"(mura ng mura) nadali ang kusina namin (mura ulit)" pagpapahayag ni aling tesi
"papa! gawang mo ako ng bangkang papel" wika ng walang kamuwang-muwang na si arnold
"disgusting naman! hindi na tayo makakapag mall" reaksyon ng dalagang si tina
"wow pare hanep rock en roll! lakas ng tama" ang sabi ng drogging si Clemens
"kumusta kaya ang iba? Ok lng kaya sila?" nag-aalalang wika ng poging si Wilhelm
"owsssss" sabi ng nagbabasa

--=@=--

Ibat-ibang reaksyon sa ano man problema na kinahaharap natin. Sa dumaang bagyo marami ang nawalan ng bahay, kinabuhayan at kung minalas talaga, buhay ang nawala, weather weather lang yan! ang sabi ng iba, may swerte at may malas, may masaya at mayroon din naghihinagpis. Sa dumaan o sa dadaang bagyo sa buhay mo, ano kaya ang reaksyon o magiging reaksyon mo? magiging makasarili ka ba sa iyong reaksyon o iisipin mo ang ibang tao? (huwag kang mabahala hindi ko mababasa ang isip mo'',)

Sa buhay natin pag may dumating na bagyo ano ang reaksyon mo? panu mo ito haharapin?
Sa aking pananaw na pumanaw na, maraming paraan ang pwedeng gamitin para harapin ito. Ang tali at bala ng baril para wakasan ang buhay, kaya lang tama ba ito? Ang alak at mga bisyo, kaya lang nakatutulong ba ito? Ang paa para takbuhan ang bagyo, kaya lang hanggan kelan ito? (tingggggg) aha! gotcha, tulad ng bagyo ano ba ang ginagawa natin kapag dumarating ito?

Wala ka man magawa sa bagyo kapag bumisita ito, tulad ng isang bisita na kahiya-hiya naman kung pa-aalisin mo. kaya marapat lamang na eentertain ito. tulad ng bagyo sa buhay natin gustohin man natin palayasin ito, ngunit kahit anong pilit hindi ito aalis (makapal ang mukha eh!) kailangan lang naman natin maging matigas ang ulo at huwag sumuko para maiisip nitong "Wow! kakaiba ito! di ko macare" tulad din ng isang tunay na bagyo ang bagyo ng buhay malakas ito at kailangan mo ng masisilungan. Sa paghahanap ng masisilungan kailangan matatag ito. tulad ng Diyos na walang kasing lakas at tatag, mga magulang na laging nariyan para samahan ka at mga kaibigan na walang sawang gumagabay sa iyo. Sila ang mga mahalaga sa buhay na tanging masisilungan sa oras ng bagyo sa buhay ng tao.

Farmer_boy

Farm!

First I would like to define farm in my own perspective,
Farm for me is a place of solitude; it was there that I learn to be with myself to think of such a purpose why I do this or that. I also learned in the farm some tactics of planting and even talking with the pigs. Because of being alone working there I would say, that being solitude you can do great things like talking to the pigs.

Kidding aside, I learned there the value of what we call real work. That’s why I am proud to say that I am fortunate for having been given the chance to work there, and now after finishing my term there as a farm worker, I would say that I reap already the things that I plant there.

Thank you for the opportunity to work there.

ACTS no. 2

cont...

napag-isipan na ng ACTS youth group na kompletohin ang kanta, tinugtog, inawit, tinugtog, inawit, tinugtog, inawit, tinugtog, inawit, hangan sa matapos ang kanta.

"yun! natapos din makakatulog na ako" sabi ng great guitarist ng grupo na si del.
"oo, nga eh!" tanging sagot ni aries.

--=after dinner=--

"pre! ready ka na ba sa jamming natin mamaya?" tanong na may halong kaba ni del
"ako pa!" ang pagmamalaki ng gumawa ng kwentong ito

natapos na sa paghuhugas ang mga border ng bahay ni kuya, ang iba kabado at ang iba naman ay masaya sa gagawin rehersal para sa kinabukasang pragram para sa mga minamahal. nagsipuntahan na ang mga border sa lugar kung saan gaganapin ang isang malaking production ni Fr. Prefect.

"ito na ang oras ng paghahatol" ang sabi ng nagbubutil-butil na si James Aro
"pre! relax puso mo" sabi ng bagong ligo sa pawis na si dennis
"alam nyo! kaya natin to!relax" ang sabi naman ng lumalangoy sa pawis na si aries

napatuloy ang rehersal at hindi na ito mapipigulan pa, kaya naman..

"representing the ACTS youth group"

"ay tayo na pala" nanginginig na wika ni del
"tara na!" ang tanging sinabi ko

nakatayo na ang mga kawani ng grupo at handa na silang ipakita ang kung anong mayroon sila. nagstrum na ng guitara si dennis at sinabayan ko ito ng beat gamit ang kahon at pumasok na ang lahat ng instrumentalist.

naging masaya ang jamming, nawala ang kaba habang nagpapakitang gilas na ang grupo. naging masaya rin ang mga tao at sumasabay pa ang mga ito sa kanta.

"Tulad ng mundong hindi tumitigil sa pag-ikot pag-ibig di magpapagod.
tulad ng ilog na hindi tumitigil sa pag-agos pag-ibig di matatapos" ang lyrics na kantang kinakanta ni aries

natapos na ang gripo sa pagpakita ng kanilang mga natatagong kakayahan. tumabi na sila at parang wala lang nangyari sa kanila.

"pre! no sweat" pagmamayabang ni del
"owssssss" ang tanging reaksyon na lamang ng grupo

--=kinaumagahan=--

nasa mass pa lang alam na kung sino ang kinakabahan, malikot umupo, palingon-lingon, nagbubutil at parang ewan.

natapos ang mass at kainan at mukhang nabilisan ang bawat kawani ng grupo na aliw na aliw sa mga pagkain.

"pre!tapos na agad kumain" sabi ni del na lunok pa ang hita manok
"oo, nga ang bilis" sabi ko na ngumunguya ng meatballs
"ready na ba kayo" tanong ng punong bibig ni aries...

:itutuloy...

Why Do I Write?

I write because I learned how to write, I was born to write and it would be inadequate in my part if I would not try to utilize this ability of mine, anyway this reason is just a simple reason why do I write. Let me share some of my reflections to this matter.

The history of such development of this “writer part” of me started in the year 1989; well actually that was the year of my birth. That year, I was just an innocent little boy ignorant of the world and all its demands. But this ignorance was somehow lessened by a person dear to my heart, a person in which I owe my life to, my very own mother. It was her who taught me how to write. first my name and then our address until I learn how to write on my own. It was her who inspired me to pursue this part of me.

I still remember it clearly, when I was in kinder, my mother taught me this art of writing. Back then, I really don’t understand what she was doing and the purpose of all of it, all I know was that I need to do it.

Years passed and now, I am still writing. But this time, I was led into writing the reason, the very heart of why I am writing. Actually, this posed a really big question in my mind. What is really my reason why I write? As I was pondering on this mater, I was able to discover what it is my driving force for writing, and you know what, it was actually very simple. As a human, I have emotions, I have feelings which need to be expressed, and as I see it fit, one of the best way to release them in a positive way and enriching manner it through writing.

Well, that my rationale in the question "why do i write?"

ACTS no. 1

(1, 2, 3, 4 )

"Tulad ng mundong hindi tumitigil sa pag-ikot pag-ibig di magpapagod.
tulad ng ilog na hindi tumitigil sa pag-agos pag-ibig di matatapos"

"At last we already finish our item" ang reaction ko,
pero bago pa man matapos ang dramang ito bumalik muna tayo sa, kung anong nangyari nung gabi bago magpresent ng item!

(black and white effects)

naghahanda ang ACTS youth group ng kanilang item sa visitors lounge ng kanilang bahay,

"pre! ano bang' item natin? with a smile na ba talaga?" sabi ng active member na si james
"oks! kahit ano kakayahin naman natin" pagmamalaking sabi ko.

nag-umpisa ng magpraktis ang ACTS youth group (simply the best), maagang natapos ang praktis namin at hindi pa nakontento tumugtug pa kami ng mga alam naming kanta. masaya ang naging jamming ng group.

"pre!ano ok na ba yong item natin" tanong ni mr.secretary na si del
"ok na yun!" sabi ni james
"what if! dagdagan pa natin ng kanta, at least dalawa ang item natin para feeling concert talaga? sa tingin mo aries?" ang tanong ko.
"Oo nga! any suggestion?" ang pagsasangayong sagot ni mr. president and vocalist.

nagpatuloy sa pag-iisip ang mga kawani ng groupo (enzo! madamdaming sound effect plz!)
nabasag ang pag-iisip ng biglang dumating ang former president ng groupo na si Dennis, dala ang malaking ngiti at guitara na animo'y maghaharana.

"mge pare! musta? may item na kayo?" may halong pangiinsultong tanong ni Dennis
"kailangan namin ng isa pang item" sagot ng active member na itago natin sa pangalan James Aro

nagstum ng guitara si Dennis, at sa pagstrum niya napag-alaman ko na pamilyar saakin ang tinutugtug niya, kaya ganun na lamang ang pagkabighani ko ng tumama ang hula ko.

"magbalik yan diba?yan title ng tinutugtug mo? by Callalily?" excited na tanong ko
"yup, yup, yup" ang tanging sagot ni dennis.....

:itutuloy...

I Thirst

Looking at your eyes
A drop of water flows
Looking at your head
A drop of blood flows

Looking at your eyes
I see salvation
Looking at your head
I see redemption

Good Morning

When we talk about "Morning" what comes first into your mind?

The word morning originally referred to the sunrise but has been extended to mean the whole early part of the day, from dawn and noon

But, morning for me is a simple but meaningful symbolism of a "new".

New life that God has given you, new challenges that will bring you to wholeness, new opportunities that if you miss you will lose it for the rest of your life, and a lot of new things that you will always encounter everyday, but you don't mind it.

A lot of new, but why is it that in every morning we always remain in our yesterday of our life?

“Ang Alamat ng Niyog”

Noong unang panahon, sa panahon bago dumating sina Magellan, may isang tribung namumuhay ng mapayapa, masaya, at malaya sa tabi ng dagat kung saan may nakatanim na kung tawagin nila ay “punong walang pakinabang”. Hindi nila masyadong pansin ang punong ito, ngunit dumaan ang mga araw at dumating ang matinding

tag-gutom napilitan silang kainin ang bunga nito, pero bago man nila makain ang bunga nito kinaka-ilangan nilang putolin ito.

Makalipas ang sampung oras at huli na ang lahat ng mapansin nilang ubus na ang mga puno, banali wala lang nila ito

Dumaan pa ang ilang minuto ng tag-gutom at may balita pa na maypaparating na bagyo patungo sa lugar nila. Nagmadali ang lahat at nagsipag-handa ng kani-kanilang bahay. Wala ng oras para kumuha pa ng mga troso kaya na-isip nilang kapit sa patalim na gamitin ang “punong walang pakinabang “ upang ipanghaligi sa bahay nila.

Dumaan ang malakas na bagyo sa loob ng 59.9 sigundo lamang, madali lang pero hindi ito normal na bagyo, dahil sa kung anong bilis nito siya rin ang lakas nito. Ipasalagay natin na itong bagyong ito ay nagdulot ng tsunami lang naman. Pero bagamat malakas ang bagyong ito, wala ito sa bahay ng mga taga-tribu na ayus na ayus at parang walang nangyari. laking pasasalamat ng mga taga-tribu sa punong pinanghaligi nila.

Matapos ang bagyo, at matapos din mag-iwan ito ng mga dumi. Walang magawa ang mga taga-tribu kundi linisin ito. Sapagkat walang kuryente at hindi magamit ang vacuum cleaner at mga high-tech na panglinis, napilitan silang maghanap ng pamalit dito. Sa paghahanap nila nakita nila ang matigas na bahagi ng dahon ng “punong walang pakinabang.” Nagmadali silang kilatisin ito at doon nagkaroon ng idiyang linisin ang dahon at ipunin ang nalinis na parte nito. Gayon din sa bunga nito na hinati nila at ginawang pamalit sa vacuum cleaner na kung tutu-usin masmalinis pa ang malilinis nito kaysa sa vacuum cleaner. Sa unang pag-gamit nito nahirapan sila pero ng tumagal at nasanay na sila, napansin nila ang kagandahan dulot nito. Isa sa kagandahan dulot nito ay nakatulong ito upang ma-ehersisyo sila at mas malinis pa ang nalilinis nito kaysa sa mga high-tech na gamit.

Matapos ang matinding linisan, nagpatawag ang pinunu ng tribu ng pangkalahatan pulong. Pinagpulongan nila ang mga ng yari, na-isip nila na malaking tulong ang nagawa ng “punong walang pakibang “sa kanila. Bilang parangal nag-karoon ng matingding paghahandog at salo-salo para sa punong ito, at sabay ng paghahandog ng pasasalamat, pinangalanan nila itong ng “puno ng buhay.” Dahil napagka-alaman nilang mula sa ugat nito hangan sa pinakadulo ng dahon nito ay may-pakinabang sa buhay natin, tinawag din nila itong “NIYOG” hango sa di ko alam na salita.